Wszystkie wytyczne dotyczące tego, jak stosować drogowe bariery ochronne reguluje Norma PN-EN 1317. Co dokładnie określa? Czy musi być bezwzględnie stosowana? Co jeśli barierki nie spełniają wytycznych? Zapraszamy do lektury naszego artykułu!
Czym są bariery drogowe?
Drogowe bariery ochronne są urządzeniami bezpieczeństwa ruchu, będącymi fizycznymi przeszkodami. Stosuje się je w celu zabezpieczenia wszystkich uczestników ruchu drogowego. W wielu przypadkach pomogły ochronić przed potrąceniem, wjechaniem w przeszkodę, wypadnięciem z jezdni lub inną drogową kolizją. Wytyczania ciągi komunikacyjne, a także odgradzają np. pasy zieleni od jezdni. Bariery stanowią nieodłączny element małej architektury.
Jakie warunki muszą spełniać drogowe bariery ochronne?
Norma PN-EN 1317 nie zawiera informacji dotyczących wymiarów, kształtu ani materiału, z jakiego mają być wykonane urządzenia ochrony ruchu drogowego. Natomiast znajdziemy tam opis klas działania barier ochronnych przez określenie ich cech funkcjonalnych. Wyróżniamy poziom powstrzymywania, odkształcenie wyrażone szerokością pracującą oraz poziom intensywności zderzenia. Od czego zależne są cechy funkcjonalne? Klasy działania określone w normie są zależne od prędkości, masy pojazdu i kąta nachylenia pojazdu na barierę.
Dodatkowo, norma nie wskazuje, jakie bariery ochronne mają być stosowane i na jakich drogach. Te kwestie samodzielnie rozstrzyga administracji drogowej każdego z krajów.
Co więc określa norma PN-EN 1317?
Systemy ograniczające drogę, w tym drogowe bariery ochronne, powinny być poddane specjalnym badaniom, aby mogły być stosowane na drogach publicznych. Norma PN-EN 1317 określa metody tych badań oraz ich kryteria. Spełnianie wymagań musi być udokumentowane odpowiednimi sprawozdaniami z badań zderzeniowych. Ważne jest, aby bariery ochronne były wyprodukowane w identyczny sposób, co te które przeszły badania zderzeniowe. Takie drogowe bariery ochronne będą oznakowane znakiem budowlanym lub “CE”.
